Ik geloof dat praten over zelfdoding helpt om het taboe te doorbreken. En dat diepe rouw lichter wordt als je het samen draagt.

Nadat mijn man Erik eind 2018 overleed door zelfdoding lag het mooie plaatje van mijn gezin, maar ook mijn toekomstbeeld, finaal aan diggelen. Na de eerste periode, waarin alles gericht was op ‘overleven’, ben ik mij gaan richten op manieren om hiermee om te gaan. Al gauw kwam ik erachter dat het mij hielp om een opleiding in begeleidingswerk te doen. Om zo mijzelf en mijn proces beter te begrijpen, en ook mijn kinderen beter in hun proces te kunnen ondersteunen.

​

​

 

 

​

​

​

​

 

Later volgde de wens om voor anderen in soortgelijke situaties een waardevolle gesprekspartner te kunnen zijn. Ook realiseerde ik me dat ons verhaal van waarde kan zijn voor professionals. Daarom geef ik gastlessen en lezingen. Ik wil het taboe rond zelfdoding doorbreken. En mensen aanzetten om de tijd te nemen om gedachten en gevoelens te delen.

 

Dit alles heeft mij ertoe aangezet om Rouwkost & Krachtvoer te starten: zo geef ik een nieuwe betekenis aan Eriks overlijden.